Η δικηγόρος Κ. Φραγκάκη στην εκπομπή του Γ. Παπαδάκη «Καλημέρα Ελλάδα»
Η δικηγόρος Κ. Φραγκάκη στην εκπομπή του Γ. Παπαδάκη «Καλημέρα Ελλάδα»
H Κατερίνα Φραγκάκη στο dikastiko: Χρηστικές συμβουλές για τα διαζύγια
Το Οικογενειακό Δίκαιο αναγνωρίζει δύο τρόπους διαζυγίου, το συναινετικό διαζύγιο και το διαζύγιο με αντιδικία. Το πρώτο στηρίζεται απλά στη συμφωνία των συζύγων, να λύσουν το γάμο τους ανεξάρτητα από την ύπαρξη κάποιου λόγου, ενώ για την έκδοση του δευτέρου απαιτείται η συνδρομή κάποιου λόγου από αυτούς που περιοριστικά αναφέρονται στον Αστικό Κώδικα.
Σχετικά με το κατ’ αντιδικία διαζύγιο αξίζει να σημειώσουμε, ότι, για να εκδοθεί αυτό, πρέπει ο ένας σύζυγος, ο οποίος θα καταθέσει την αγωγή, να ισχυριστεί και να αποδείξει, ότι οι σχέσεις των συζύγων έχουν κλονιστεί τόσο ισχυρά, από λόγο που αφορά το πρόσωπο του εναγομένου συζύγου ή και των δύο, ώστε βάσιμα η εξακολούθηση της έγγαμης συμβίωσης να είναι αφόρητη για τον ενάγοντα. Επίσης όταν υπάρχει διάσταση μεταξύ των συζύγων για τουλάχιστον 2 χρόνια ο κλονισμός τεκμαίρεται αμάχητα και το διαζύγιο μπορεί να εκδοθεί.
Το συναινετικό διαζύγιο γίνεται με συμβολαιογραφική πράξη, η οποία στηρίζεται στη συμφωνία μεταξύ των συζύγων να λύσουν τον γάμο τους. Αποτελεί τον πιο ομαλό τρόπο για να χωρίσει ένα ζευγάρι με το μικρότερο ψυχικό και χρηματικό κόστος. Σε περίπτωση ύπαρξης ανήλικων τέκνων, ουσιαστική προϋπόθεση του συναινετικού διαζυγίου αποτελεί η συμφωνία για την επιμέλεια αυτών, την επικοινωνία και την διατροφή τους. Η διαδικασία αν και είναι απλή, θα πρέπει όμως να δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στη σύνταξη του ιδιωτικού συμφωνητικού που θα προβλέπει τα ως άνω ζητήματα, αλλά θα πρέπει να δίνει λύσεις και για τα περιουσιακά θέματα των μερών.
Οι δικηγόροι οι οποίοι εξαιτίας της εμπειρίας τους γνωρίζουν τα προβλήματα που μπορούν να δημιουργηθούν μελλοντικά σε μια σχέση δυο χωρισμένων γονέων, μπορούν να συμβουλεύσουν το ζευγάρι για όλες τις μελλοντικές εξελίξεις, οι οποίες θα αλλάξουν τις ισορροπίες. Ένα πολύ αναλυτικό ιδιωτικό συμφωνητικό που λύνει όλα τα μελλοντικά προβλήματα μπορεί να βοηθήσει το ζευγάρι να μην έχει αντεγκλήσεις, αντιθέτως μια συμφωνία που δεν λύνει όλα τα προβλήματα είναι σίγουρο ότι θα οδηγήσει σε αντιδικίες.
Διαμεσολάβηση: Μια νέα πραγματικότητα ή ένα σχέδιο που θα καταλήξει στις καλένδες;
Πολύς λόγος έχει γίνει τα τελευταία χρόνια για τον θεσμό της διαμεσολάβησης για τον οποίο γίνονται προσπάθειες να ενταχθεί στην καθημερινότητα των πολιτών όπως συμβαίνει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Η διαμεσολάβηση είναι η υποβοηθούμενη από τρίτο πρόσωπο, το διαμεσολαβητή, διαπραγμάτευση μεταξύ δύο ή περισσότερων μερών με σκοπό την από κοινού εύρεση λύσης εξωδίκως, προκειμένου να αποφευχθεί η προσφυγή των μερών στην Ελληνική Δικαιοσύνη.
Πλην όμως οι απόψεις είναι αντικρουόμενες με αποτέλεσμα να υφίστανται κάποιοι υπέρμαχοι της υποχρεωτικότητας του θεσμού που θεωρούν ότι θα βοηθήσει στο να αποκτήσουν οι Έλληνες μια νέα νοοτροπία διαπραγμάτευσης και εξωδικαστικής επίλυσης των διαφορών τους, ενώ οι πολέμιοι της υποχρεωτικότητας του θεσμού πιστεύουν ότι θα αποτύχει παταγωδώς, ενώ ταυτόχρονα θα αποτελεί ένα έξτρα κόστος για τον πολίτη.
Μέχρι την 16η Σεπτεμβρίου 2019 έχει ανασταλεί η έναρξη ισχύος του άρθρου 182 του ν. 4512/2018, το οποίο αφορά στην υποχρεωτικότητα της υπαγωγής στη διαδικασία της διαμεσολάβησης. Σύμφωνα με το άρθρο182 του Ν. 4512/2018, η υποχρεωτική υπαγωγή ιδιωτικών διαφορών στη διαδικασία της διαμεσολάβησης, αφορά τις διαφορές από την οροφοκτησία , τις αυτοκινητικές διαφορές , τις αμοιβές, τις οικογενειακές διαφορές, τις υποθέσεις ιατρικής αμέλειας , τις διαφορές που απορρέουν από τα εμπορικά σήματα και τις χρηματιστηριακές συμβάσεις. Ειδικότερα υπάγονται σε υποχρεωτική διαμεσολάβηση οι κάτωθι περιπτώσεις:
α) Οι διαφορές ανάμεσα στους ιδιοκτήτες ορόφων ή διαμερισμάτων από τη σχέση οροφοκτησίας, οι διαφορές από τη λειτουργία απλής και σύνθετης κάθετης ιδιοκτησίας, οι διαφορές αφενός ανάμεσα στους διαχειριστές ιδιοκτησίας κατ’ ορόφους και κάθετης ιδιοκτησίας και αφετέρου στους ιδιοκτήτες ορόφων, διαμερισμάτων και κάθετων ιδιοκτησιών,
β) Οι διαφορές που αφορούν απαιτήσεις αποζημίωσης οποιασδήποτε μορφής για ζημίες από αυτοκίνητο, ανάμεσα στους δικαιούχους ή τους διαδόχους τους και εκείνους που έχουν υποχρέωση για αποζημίωση ή τους διαδόχους τους, όπως και απαιτήσεις από σύμβαση ασφάλισης αυτοκινήτου, ανάμεσα στις ασφαλιστικές εταιρείες και τους ασφαλισμένους ή τους διαδόχους τους, εκτός αν από το ζημιογόνο συμβάν επήλθε θάνατος ή σωματική βλάβη.
γ) 1. Διαφορές για τις αμοιβές, τις αποζημιώσεις και τα έξοδα δικηγόρων, συμβολαιογράφων, και άμισθων δικαστικών επιμελητών
- Διαφορές για τις αμοιβές, τις αποζημιώσεις και τα έξοδα γιατρών, οδοντογιατρών, κτηνιάτρων, μηχανικών και χημικών διπλωματούχων ανώτατων και ανώτερων σχολών και νόμιμα διορισμένων μεσιτών
- Διαφορές για τις αμοιβές, τις αποζημιώσεις και τα έξοδα διαιτητών, διαμεσολαβητών και διαιτητών πραγματογνωμόνων
- Διαφορές για τις αμοιβές, τις αποζημιώσεις και τα έξοδα εκτελεστών διαθήκης, εκκαθαριστών κληρονομιάς και κηδεμόνων
- Διαφορές για τις αμοιβές, τις αποζημιώσεις και τα έξοδα των μαρτύρων που εξετάσθηκαν και των διερμηνέων που διορίσθηκαν από δικαστήρια ή διαιτητές
- Διαφορές για τις αμοιβές, τις αποζημιώσεις και τα έξοδα των πραγματογνωμόνων
δ) Οι οικογενειακές διαφορές, εκτός από τις γαμικές διαφορές και την προσβολή και αναγνώριση πατρότητας.
ε) Οι διαφορές που αφορούν σε απαιτήσεις αποζημίωσης ασθενών ή των οικείων τους σε βάρος ιατρών, οι οποίες ανακύπτουν κατά την άσκηση της επαγγελματικής δραστηριότητας των τελευταίων.
στ) Οι διαφορές που δημιουργούνται από την προσβολή εμπορικών σημάτων, διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, βιομηχανικών σχεδίων ή υποδειγμάτων.
ζ) Οι διαφορές από χρηματιστηριακές συμβάσεις.
Πρέπει να επισημανθεί ότι το άρθρο 182 του νόμου 4512/2018 θεωρήθηκε αντισυνταγματικό, σύμφωνα με τη Διοικητική Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, η αποφάσισε ότι θίγεται ο συνταγματικά προστατευόμενος πυρήνας του δικαιώματος των πολιτών για πρόσβαση στη Δικαιοσύνη, λόγω των μεγάλων δαπανών που απαιτεί η ιδιωτική διαμεσολάβηση για τον μέσο πολίτη και μάλιστα εν μέσω οικονομικής κρίσης.
Σε κάθε περίπτωση όλος ο νομικός κόσμος αναμένει με μεγάλο ενδιαφέρον τις εξελίξεις σε αυτό το ζήτημα καθότι θα ανατρέψει την μέχρι σήμερα πρακτική στις ως άνω αναφερόμενες περιπτώσεις.
Η Κατερίνα Φραγκάκη είναι δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, συνεργάτης του Δικηγορικού Γραφείου «Θ. Φραγκάκης και Συνεργάτες» και νομική σύμβουλος του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στο Διεθνές Εμπορικό Δίκαιο (LLM in International Commercial Law) στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου Γουστμίνστερ (University of Westminster)
Κατερίνα Φραγκάκη: Η δικαστική πρακτική που οδήγησε στην αμυντική ιατρική
Πολλές υποθέσεις ιατρικής αμέλειας καταλήγουν τα τελευταία χρόνια στα δικαστήρια, καθότι είναι πιο εύκολο στις μέρες μας να στοιχειοθετηθεί μια τέτοια υπόθεση, αν και παλαιότερα επικρατούσε η φράση μεταξύ των ασθενών «Κόρακος κοράκου μάτι δεν βγάζει», καθότι οι γιατροί απέφευγαν να καταθέσουν ως μάρτυρες σε ένα δικαστήριο εναντίον άλλου συναδέλφου τους.
Γράφει
η δικηγόρος
Κατερίνα
Φραγκάκη*
Οι εποχές όμως άλλαξαν και βλέπουμε ότι όλο και περισσότεροι ιατροί να έχουν εμπλοκή με τη δικαιοσύνη. Ιδιαίτερα στις χειρουργικές ειδικότητες το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο.
Η ιατρική ευθύνη είναι συνώνυμη με την ιατρική αμέλεια ή το ιατρικό σφάλμα. Σημαίνει δηλαδή ότι ο γιατρός πρέπει να ενεργεί πάντοτε σύμφωνα με τους κανόνες της ιατρικής επιστήμης, τέχνης και δεοντολογίας και να επιδεικνύει προς τον ασθενή εκείνο το ενδιαφέρον που πρέπει, εκείνο το ενδιαφέρον που αναμένει η κοινωνία και η πολιτεία να δείξει ένας μέσος εξειδικευμένος γιατρός. Το κριτήριο αυτό είναι αντικειμενικό. Ο δικαστής δηλαδή αναμένει την επιμέλεια ενός μέσου γιατρού.
Στο παρελθόν είχε παρατηρηθεί ότι πολύ δύσκολα ένας γιατρός θα ήταν πρόθυμος να καταθέσει σε ένα δικαστήριο εναντίον συναδέλφου του, με αποτέλεσμα οι υποθέσεις αυτές να μην είχαν καμία τύχη.
Τα τελευταία χρόνια όμως η πρακτική αυτή έχει αλλάξει και βλέπουμε μάρτυρες ιατρούς και πραγματογνώμονες να στρέφονται κατά συναδέλφων τους. Άλλωστε και με μια απλή περιήγηση στο διαδίκτυο θα παρατηρήσει κανείς ότι υπάρχουν κάποια δικηγορικά γραφεία που προτρέπουν τους ασθενείς να στραφούν κατά των ιατρών για να κερδίσουν χρήματα αναφέροντας μάλιστα ότι διαθέτουν πραγματογνώμονες που θα στοιχειοθετήσουν τη συγκεκριμένη υπόθεση. Γνώριμες με λίγα λόγια καταστάσεις που προέρχονται από την Αμερική και άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπου βλέπουμε ότι οι ιατροί πληρώνουν υπέρογκα ποσά στις ασφαλιστικές εταιρίες, διότι είναι βέβαιο ότι θα αντιμετωπίσουν στη καριέρα τους αυτό τον κίνδυνο.
Με την πάροδο του χρόνου και από τις δημοσιευμένες αποφάσεις των δικαστηρίων παρατηρείται στην Ελλάδα μια ολοένα και πιο αυστηρή τάση των δικαστηρίων έναντι των γιατρών.
Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι οι ιατροί και στην χώρα μας να αναγκάζονται συχνά να ακολουθήσουν μια αμυντική ιατρική υπό τον φόβο να μην βρεθούν στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Κάτω, δηλαδή, από τον φόβο νοµικής συνέπειας εναντίον τους, κάνουν περισσότερα (θετική αµυντική ιατρική) ή λιγότερα (αρνητική αµυντική ιατρική) από όσα επιβάλλει η σύγχρονη ιατρική που βασίζεται σε ενδείξεις.
Ένα πάγιο αίτημα της ιατρικής κοινότητας για να αποτραπεί αυτό το φαινόμενο είναι τα πειθαρχικά συμβούλια των ιατρικών συλλόγων να συνδράμουν στο δικαστικό έργο παρέχοντας τη δική τους άποψη στις υποθέσεις ιατρικής ευθύνης, ώστε να αποφευχθεί η ως άνω κατάσταση.
Ειδικά σε υποθέσεις όπου υπάρχουν αντικρουόμενες πραγματογνωμοσύνες αυτή η συνδρομή θα ήταν πολύτιμη. Άλλωστε είναι κοινός τόπος ότι αυτές οι υποθέσεις θέλουν ειδικό χειρισμό, καθότι έχουν να κάνουν με το υπέρτατο αγαθό της υγείας.
*Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
για το άρθρο πατήστε εδώ: